چرا به روانشناسمان دروغ میگوییم؟
۱. خجالتزدگی
۲. ترس از پیامدها
۳. وضعیت انکار
۴. بیمیلی به یادآوری دوباره بحران
۵. جلب نظر درمانگر
دروغ گفتن به هر دلیلی، از اثربخشی درمان میکاهد. با تحریف یا پنهانکردن تجربه واقعیتان، درمانگر نمیتواند به شما کمک کند. درمانگرها متوجه میشوند که گاهیاوقات بیمار پنهانکاری میکند یا برخی از رویدادهای زندگیاش را کماهمیت جلوه میدهد. پژوهشهای زیادی انجام شده است تا رواندرمانگران بهتر بتوانند به روراست نبودن بیمار پی ببرند و درمانی متناسب با بیمار به کار ببرند.
هرچند کنارآمدن با خجالتزدگی، شرم و رویدادهای دشوار زندگی ممکن است دلهرهآور باشد، روراستی در رواندرمانی فرایندی شفابخش است که آثار مثبت بلندمدتی به جا میگذارد. روراستبودن حتی درمورد روش درمانی درمانگر هم نتایج مثبتی به همراه دارد. وقتی درمانگر از اثربخشنبودن روش درمان یا بخشی از آن بازخورد میگیرد، احتمالا بهدنبال روشی برای بهبود کارش خواهد بود. رابطه بیپرده و روراست با درمانگر نهتنها در طول جلسه برای فرد مفید است، بلکه برای روابط خارج از مطب هم سودمند است.